بررسی میزان اثربخشی روش‌های کلینیکی درکاهش بیگانگی شغلی کارکنان (مورد مطالعه: دانشگاه پیام‌نور مرکز خوی)

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی شیوه‌های کلینیکی در کاهش بیگانگی شغلی کارکنان دانشگاه پیام‌نور انجام شده است. برای بررسی میزان بیگانگی شغلی کارکنان از مدل سیمن استفاده شده و برای مقایسه دو گروه آزمایش و گواه از نظر بیگانگی شغلی و ابعاد سه‌گانه آن، آزمون تحلیل پروفایل (رویکرد چندمتغیری با اندازه‌گیری مکرر) استفاده شده است. پژوهش حاضر، براساس هدف پژوهشی کاربردی و برحسب نحوه‌ی گردآوری داده‌ها، در زمره پژوهش‌های شبه‌آزمایشی (نیمه‌تجربی) به‌شمار می‌رود که حضور فعال پژوهشگر را طلب می‌کند. یافته‌ها و نتایج پژوهش نشان می‌دهند که ترکیب خطی میانگین مؤلفه‌های سه‌گانه بیگانگی شغلی در گروه‌های آزمایش و کنترل در نمرات پیش‌آزمون، پس آزمون و پیگیری با یکدیگر تفاوت معناداری دارند و این به معنی تأئید فرضیه پژوهشی و اثربخشی برنامه‌های اجرا شده (کاربندی آزمایشی) در زمینه تعدیل بیگانگی شغلی در مرکز منتخب (دانشگاه پیام‌نور خوی) است.